Kat>2 Bar - Masalar

Okul Müdürü Mesaj Sayısı : 10 Kayıt tarihi : 04/08/08

Aloucard ağır adımlarla Hogwarts'ın dışına çıkmış yürüyordu. Dudaklarında duygusal bir şarkının belli belirsiz ezgileri uzun adımlarıyla Hogsmeade sokaklarında ilerliyordu. En sevdiği şey olan yalnızlığını Bağıran Baraka'da sakin bir müzik ve pelerinin iç cebindeki ateş viskisi ile paylaşmayı planlıyordu.

Bağıran Baraka'ya o eski, yıkık dökük tünelden geçmeyi hiç sevmezdi. Zaten fiziksel özellikleri gereği geçmesi zor olurdu. Gecenin getirdiği meltemi de sevdiğinden yürümeyi tercih ediyordu. Kırmızı pelerini o adım attıkça arkasında dalgalanıyordu.

Cüppesinin cebinden asasını çıkardı. Kendinden bir kaç metre uzakta olan bahçe kapısını araladı. İçeri girdikten sonra kapıyı kapattı ve süzülürcesine giriş kapısına ilerledi. Aynı işlemleri ona da uygulayıp kendini harabe eve attı. Kendini en huzurlu hissettiği yere, ikinci kattaki geniş odaya gitmek için merdivenlerden süzülürcesine tırmandı.

Oda en son geldiği halinden farklıydı. Belli ki birileri buraya gelmişti. Aloucard her seferinde odayı kendi zevkine göre değiştirmekten bıkmıştı. Asasını kaldırdı ve havada salladı. Ahşaptan sandalyeler duvara yapıştı. Tekrar asasını salladı; bu sefer kırmızı bir koltuk odanın ortasında belirdi. Aloucard pelerinini olduğu yerde çıkartarak koltuğa oturdu. Ardından viski şişesini eline aldı, diğer elindeki asayı üçüncü kez salladı ve bir kadeh yarattı. Viskiyi kadehe boşaltıp bir yudum aldı. Boğazındaki yanma hissiyle aldığı hazdan gözleri kapattı ve gülümsedi:

"Harika"dedi, kalın sesi boş odada yankılandı.

Asasını dördüncü kez salladı; ayağının dibinde bir gramafon belirdi. Üzerinde siyah tozlu bir plak vardı. Gramafon çalmaya başlayınca arkaya yaslandı, bir yandan yaklarıyla ritim tutuyor, bir yandan da orkestra şefininkine benzer hareketler yapıyordu. O elini salladıkça asasından minik kıvılcımlar çıkıoyordu.

Konu: Geri: Kat>2 Bar - Masalar C.tesi Ağus. 16, 2008 8:53 pm

Ağır adımlarla yürüyen bir çift göz görünüyordu karanlık Hogsmeade karanlığında... Karanlık bir pelerinin altına giren Matt'in yolu bağıran baraka'yaydı. Hellsing'e yolladığı baykuş ona ulaşmış olmalıydı. Baykuşu karbeyaz bir erkekti. Rivayete göre Harry Potter'ın baykuşunun torunlarından biriydi. Matt için fark etmiyordu,işini yapsın yeterdi...

Bağıran barakanın kapısından içeri girdiğinde pelerinini bir kenara fırlattı ve her zaman üstünde olan Muggle paltosunun yakalarını hafifçe kaldırdı. Asasını da çıkarıp tedbirini aldı,ne olur ne olmaz... İçeri girdikten sonra kulağına çalınan hafif,eski bir gramafon sesi, onun içeride olduğunu anlatıyordu. Merdiveni ağır adımlarla katetti ve aralık kapıdan içeri süzüldü. Şimdi birbirlerine bakıyorlardı...

Okul Müdürü Mesaj Sayısı : 10 Kayıt tarihi : 04/08/08

"Hoşgeldin çocuk" dedi Aloucard içeri giren Matt'ı görünce "Geç kaldın!".

Sırıtıyordu.Elleri başının üzerinde bacak bacak üstüne atmış, arkasına yaslanmıştı. Müzikle ilgilenmese de çaldığını bilmek hoşuna gidiyordu. İlk tanıştıkları yerde buluşmayalı uzun zaman olmuştu. Asasıyla bir kadeh daha yarattı. Doldurup Matt'e verdi. Sonra kendisininkinden bir yudum aldı.

Geçmişine son verdiği yerde son veren kişiyle orada sessizce oturuyordu. Yüzündeki sırıtma gitmemişti. Adamın gözlerinin içine bakıyordu. Bundan on beş sene önce karşısındaki adam tam da bu odada korkulu gözlerle ona bakıyordu.

"Burada son karşılaşmamızı hatırlıyor musun çocuk?" dedi. Kalın sesi bir kez daha odayı doldurdu.

Konu: Geri: Kat>2 Bar - Masalar C.tesi Ağus. 16, 2008 9:25 pm

Matt karşısındaki adamın şeytani sırıtışına aldırmadan bir köşeye oturdu ve kadehi eline aldı. Romu daha çok severdi,ama karşısındaki adamın içki teklifine hayır da diyemezdi. Sonrasında duyduğu soru üzerine son karşılaşmalarını düşünüyormuş gibi yaptı,nasıl unutabilirdi ki ?

Macera yaşamak için girmemişti bu odaya küçük yaştayken. Düşürdüğü,çok sevdiği kolyesini arıyordu. Kolyesini karşısındaki korkunç adamın elinde görünce yüreği hoplamıştı. Adam umutsuzca bakmıştı Matt'e. "Benden bir zarar gelmez artık,korkmana gerek yok" demişti. Eski gücünü kaybetmişti. "İşe yaramaz biriyim ben..." bu sözü duyar duymaz Matt korkusunu yenip gitmişti adamın yanına. Elini omuzuna koyup " Hiçkimse işe yaramaz değildir" Demişti. Sonra da ayağa kaldırmıştı onu. "Matt, Buldun mu kolyeyi?"

Arkasını döndüğünde adam gitmişti.Matt'in elinde sadece kolyesi vardı. Arkadaşları gelmeden birkaç saniye önce "Sonra görüşeceğiz çocuk.." kelimelerini duymuştu. Sonrasındaysa koca adam ile küçük çocuğun arkadaşlığı başlamıştı...

"Nasıl unuturum..."

Konu: Geri: Kat>2 Bar - Masalar Paz Ağus. 17, 2008 2:37 pm

"O zaman beni buraya çağırma sebebini yalnış anlamamışım çocuk"dedi Aloucard adamın gözlerine bakarak.

Aloucard Matt'ın gözlerine baktıkça derinlerde o günü görüyordu. Anlaşılan Matt'ın zihnindede o gün yaşanıyordu.

Çok uzun süredir hayattaydı Aloucard. Çok insan görmüş, çok insan kaybetmişti. Kimileri ona şeytan, kimileri iblis, kimileri de canavar diyordu. Önce düşmanlarını kazığa geçirdiği için korktular ondan. Ardından hayata geri geldiği için. Kara Büyücü Alucard'tı o. Alucard'ı tanıyan herkes ölünce kendine Ramses demeye başladı. Bu sırada nereye imzasını atsa ilk ismine "o" ekliyordu. Sonra birden Aloucard oluverdi. Kimliğindeki değişim onu derinden etkilemişti. İnsanların onu gördüğünde gözlerindeki boş bakışlar kendinden nefret etmesini sağlıyordu. Halbuki eskiden o sokağa çıktıysa başka kimse çıkamazdı.

Bağıran Baraka'yı mesken tutmuştu kendini. Kendine sakladığı odasında küçük öğrencilerin gidip gelişini izliyordu. Kimi zaman da ilginç olaylara tanık oluyor, yokluğunu koruyordu. Ta ki Matthew adlı 1. sınıf öğrencisi onun odasını bulana kadar:

Matthew'dan saatler önce iri bir çocuk elinde güzel bir kolyeyle Baraka'ya girmiş, Aloucard'ın kilitli kapısı altından kolyeyi atmıştı. Aloucard kolyenin başkasına ait olduğunu biliyordu. Bu yüzden sahibinin gelmesini bekledi. Sonra o küçük çocuk Aloucard'ın açık bıraktığı kapıdan ürkekçe içeri girdi. Bu hem ufaklığın hem de Aloucard'ın hayatını değiştirmişti. Aloucard geri dönmüştü.

Belki artık eskisi gibi kötülük saçmıyordu. Bu yüzden hala kendini aciz hissediyordu. Acımasız ve şeytani haline döndüğü günler oluyordu. Matt onu dizginlemese İngiltere halkı Voldemort'lu günleri arayabilirdi. Aloucard kırmızı paltosunu dalgalandırarak ayağa kalktı. Belki Matt daha çok konuşmak istiyordu. Ama Aloucard cevapsız kalabilecek sorulardan korkuyordu. Bu yüzden adamın yanına gitti. Elini omzuna koydu. Beyaz eldivenin üzerindeki işaret kırmızı kırmızı parladı.

"O gün için sağol çocuk."dedi. Ardından arkasında siyah bir duman bırakarak ortadan kayboldu.

» Masalar